Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim possumus hoc agere divinius? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Tu quidem reddes; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nihil enim hoc differt. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Principiis autem a natura datis amplitudines quaedam bonorum excitabantur partim profectae a contemplatione rerum occultiorum, quod erat insitus menti cognitionis amor, e quo etiam rationis explicandae disserendique cupiditas consequebatur;

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Quod totum contra est.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Itaque, Torquate, cum diceres clamare Epicurum non posse
iucunde vivi, nisi honeste et sapienter et iuste viveretur,
tu ipse mihi gloriari videbare.

Cum autem dispicere coepimus et sentire quid, simus et quid
ab animantibus ceteris differamus, tum ea sequi incipimus,
ad quae nati sumus.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Ut id aliis narrare gestiant?
Quid, de quo nulla dissensio est?
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. At certe gravius. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed ego in hoc resisto; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nemo igitur esse beatus potest. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Bork: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Bork: Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.
Bork: Ratio quidem vestra sic cogit.
ALIO MODO.: Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Pollicetur certe.: Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.